Monstre Lune(Ncบท0)
“อึก...พ...พอเถอะนะ ไม่...อ๊า!
ไม่ไหว...ไม่ไหวแล้ว...”เสียงหวานสั่นเครือเจือเสียงครางกระเส่าขณะร่างกายบางบิดเร่าตามแรงกระตุ้นจากร่างสูงแกร่งของชายหนุ่มอีกสามคนในห้อง
ฝ่ามือร้อนไล้วนตามส่วนโค้งของกายบางขณะที่เรียวลิ้นละเลียดชิมรสหวานละมุนจากร่างขาวที่ครางเครือ
ร่างเล็กๆสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกจากคนด้านล่าง
เสียงหวานหวีดครางลั่นยามความร้อนระอุกระแทกกระทั้นเข้าสู่ภายใน
ช่องทางสีสดบวมช้ำบีบรัดตัวตนคนข้างใต้แน่นขณะเรียวนิ้วขาวจิกเกร็งกับบ่ากว้างด้านหน้า
ใบหน้าสวยอาบไล้ด้วยหยาดน้ำตายามความเสียวกระสันต์ถาโถมใส่จนแทบสิ้นสติ
'มินยุนกิ'กำลังจะตายกับความสุขสมปะปนกับความเจ็บร้าวที่ช่องทางคับแคบ
หากไม่ว่าจะกรีดร้องอ้อนวอนมากเพียงใด
ก็ไม่อาจทำให้บทรักเร่าร้อนอันยาวนานนี้จบลงได้เสียที
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ต่างฝ่ายต่างปลดปล่อยออกมา
หากยิ่งปลดปล่อยมากเท่าใด ก็ราวกับยิ่งทำให้ความกระหายอยากเพิ่มขึ้นเท่านั้น
ชายหนุ่มทั้งสามต่างวนเวียนมอบบทรักบทแล้วบทเล่าให้กับร่างเล็กจนเจียนขาดสติ
“สนใจกันหน่อยสิ”เสียงโทนสูงว่าพร้อมปากอิ่มที่เข้าครอบครองยอดอกสีหวาน
ฝ่ามือเย็นเยียบตามวิสัยสัตว์เลือดเย็นยกขึ้นเล่นกับทับทิมอีกข้าง ขบเม้มแผ่นอกบางที่เต็มไปด้วยร่องรอยสีเข้ม
เพิ่มรอยตีตราแสดงความเป็นเจ้าของจนแทบไม่มีที่ว่าง
ด้านล่างเองก็มีร่างสีแทนของชายหนุ่มอีกคนกำลังเล่นกับแก่นกายสีหวาน
ริมฝีปากกว้างเข้าครอบครองตัวตนเล็กขบเม้มโลมเลียจนร่างที่ถูกกระทำดิ้นเร่า
“อ่า...จีมิน หยุด...อ...ออกไป อึก...จองกุก แทฮยอง
ไม่ไหว”เสียงแหบแห้งพร้อมมือบางที่พยายามผลักไสร่างทั้งสามออกไป
หากเรี่ยวแรงเพียงน้อยนิดที่มีไม่อาจหยุดยั้งการกระทำเหล่านั้นได้
แรงกระแทกดุดันรัวแรงขึ้นพร้อมเสียงทุ้มนุ่มที่ครางในลำคอบ่งบอกว่าคนด้านหลังใกล้เสร็จสม
"อ๊า!!!"หยาดน้ำร้อนระอุถูกฉีดเข้าสู่ช่องทางอ่อนนุ่ม
มากมายจนล้นทะลักออกมาภายนอก
ร่างเล็กหอบหายใจถี่รัวดวงตาเรียวรีปรือปรอยมองคนที่ถอนตัวตนออกไป
ก่อนที่ร่างไร้เรี่ยวแรงจะลอยหวือตามแรงดึงเข้าสู่อ้อมแขนแกร่งของฉลามหนุ่ม
ศีรษะเล็กเอนซบไหล่กว้างของ’พัคจีมิน’อย่างอ่อนแรง
“ร่างกายนายเป็นของเรา”เสียงทุ้มต่ำของ’คิมแทฮยอง’ดังขึ้นชิดใบหูขาวก่อนที่ฟันคมจะกัดลงกับผิวเนื้ออ่อนบริเวณซอกคอขาว
ขบกัดลงจนรอยช้ำสีเข้มเด่นชัดขึ้นอย่างน่ากลัว
“อึก! เจ็บ”ชั่วขณะที่มัวสนใจร่างสีแทนแก่นกายขนาดใหญ่ของเจ้าของวงแขนแกร่งก็แทรกเข้าสู่ช่องทางบอบช้ำอย่างรวดเร็ว
ความเจ็บร้าวแล่นไปทั่วร่างราวกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
ฟันคมกัดลงกับคอขาวแน่นจนเลือดสีสดซึมออกมาจากบาดแผล
เรียวลิ้นเย็นไล้เลียโลหิตสีเข้มราวกับเป็นเหล้ารสเลิศ
แรงกระทั้นรุนแรงจนร่างเล็กสั่นไหว
หากเสียงกรีดร้องกลับถูกกลืนหายไปในลำคอหนาเมื่อริมฝีปากบวมช้ำถูกประกบปิดด้วยริมฝีปากอิ่มของอสรพิษหนุ่ม
เรียวลิ้นยาวกวาดต้อนทั่วโพรงปากเล็ก
สูบเอาเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่น้อยนิดออกไปจากร่างเล็กที่อ่อนแรง
“หัวใจนาย ชีวิตนาย”เสียงทุ้มนุ่มชวนฟังของ’จอนจองกุก’เอ่ยชิดริมฝีปากบาง
ดวงตาโตกวาดมองทั่วใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อและน้ำตาด้วยสายตาพึงพอใจ
“แม้แต่ลมหายใจหรือวิญญาณก็เป็นของเรา”เอ่ยย้ำพร้อมฝ่ามือใหญ่ที่ตรงเข้าบีบเค้นสะโพกบางแรงจนขึ้นรอยมือเด่นชัดบนผิวเนื้อขาว
ริมฝีปากอิ่มละเลียดชิมความหวานจากแผ่นอกบางไม่ปล่อยให้ร่างเล็กได้พักหายใจ
“ฮึก...พอที...ได้โปรด หยุดเถอะนะ อ๊า...”ใบหน้าสวยเบือนหนีจากริมฝีปากแทฮยองที่ตรงเข้ามาช่วงชิงความหวาน
เอ่ยขอร้องด้วยเสียงสั่นเครือ
มากเกินไป...ร่างกายของยุนกิรับภาระหนักเกินกว่าที่จะทนได้
สติที่มีพร่าเลือนเต็มทน ได้แต่วิงวอนให้ช่วงเวลานี้ผ่านพ้นไปเสียที
หากประโยคตอบรับที่ออกมาจากร่างสีแทนพาให้ดวงตาเรียวเบิกกว้างพร้อมน้ำตาที่เพิ่งแห้งเหือดไปกลับไหลอีกครั้ง
“มีลูกให้เราสิ
ทำไมเขาถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้กัน?”
Tbc.
#ปีศาจหมายจันทร์
อย่าลืมกลับไปเม้นท์ในเด็กดีให้หน่อยนะคะ
ขอบคุณค่ะ^^
มาต่อน่ะค่ะน่ะค่ะน่ะค่ะ นุ่งชอบบบบบบ คือดีย์~~
ตอบลบ